داستانهای کوتاه از پیامبر اکرم (ص) (19)

با خواندن يك آيه به شناخت كامل رسيد

شخصى وارد بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله شد و گفت: يا رسول اللَّه به من قرآن بياموز. حضرت او را به يكى از يارانش سپرد. او دست تازه وارد را گرفت و به كنارى برد و سوره اذا زلزلت را تلاوت كرد و به او ياد داد تا رسيد به آيه:
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ (99زلزال/7) پس هر كس همسنگ ذره‏اى عمل خير انجام داده باشد، [پاداش] آن را مى‏بيند.
هركسى به مقدار ذره‏اى خير يا شر انجام دهد جزاى آن را خواهد ديد. آن شخص كمى فكر كرده و به معلم خود گفت: آيا اين جمله وحى است؟ معلم گفت: بلى. گفت: من درس خود را از اين آيه گرفتم. اكنون كه ريز و درشت كارهاى مخفى و آشكارا ما در اين جهان حساب دارد تكليف من روشن شد همين جمله براى خط زندگى من كافى است و خداحافظى كرد.
سپس معلم خدمت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله آمد و گفت: اين شاگرد امروز خيلى كم حوصله بود حتى نگذاشت من بيش از يك سوره كوچك براى او بخوانم و گفت: در خانه اگر كس است يك حرف بس است. من درسم را گرفتم.
پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند او به مقام فقاهت و شناخت عميقى كه بايد برسد رسيد.

پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله بعد از نزول آيه تفكر گريه كرد

قرآن كريم بر تفكر و استدلال تاكيد بسيار مى‏كند و راه تفكر صحيح را مورد عنايت قرار مى‏دهد. اما اينكه اين راه صحيح چگونه راهى است و حقيقت تفكر چيست؟ در بحث راه تفكر و حقيقت آن اشاره خواهد شد. اما آنچه مسلم است كتاب شريف بر هيچ چيز اين چنين تاكيد نمى‏كند.
إنَّ فى خَلْقِ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ َلآياتٍ ِلأُولِى اْلأَلْبابِ (3آل عمران/190) در آفرينش آسمانها و زمين و در پى يكديگر آمدن شب و روز، مايه‏هاى عبرتى براى خردمندان است.
الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فى خَلْقِ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النّارِ (3آل عمران/191) همان كسانى كه خداوند را [در همه احوال] ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده، ياد مى‏كنند و در آفرينش آسمانها و زمين مى‏انديشند كه پروردگارا اين را بيهوده نيافريده‏اى، پاكا كه تويى، ما را از عذاب [آتش] دوزخ در امان بدار.
به درستى كه در آفرينش آسمان و زمين و گردش شب و روز بر وجود حق و علم و حكمتش نشانه‏هايى است براى خردمندان عالم آنهايى كه در هر حالت ايستاده و نشسته و خفته خدا را ياد كنند و دائم در خلقت آسمان و زمين فكر كرده و مى‏گويند پروردگارا تو اين دستگاه با عظمت را بيهوده نيافريده‏اى پاك و منزهى ما را به لطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار.
عبد بن حميد، ابن ابى الدنيا، ابن المنذر، ابن حيان، ابن مردويه، اصفهانى و ابن عساكر خبرى را از عايشه نقل كرده‏اند كه شبى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله به عبادت برخاست و مشغول نماز شد و تا صبح سخت گريست تا آنكه بلال اذان صبح را گفت و متوجه حال پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله شد، از آن حال جويا گرديد پيامبر فرمود: اين آيات شريفه بر من نازل شده (آيات فوق) و بدا به حال كسى كه اين آيات را بخواند و در آن تفكر نكند: «ويل لمن قرأها و لم يتفكر فيها»
منبع:www.payambarazam.ir
/ن